Rozdział 6

-Ja chcę soczek w kartoniku!-krzyknęłam podekscytowana.

-Ok. Zaraz… Co?! Soczek w kartoniku?!-zbulwersował się Harry.

-No tak-przytaknęłam uśmiechnięta.

-Żebyś mi świrowała?! Nadal jesteś od nich uzależniona?!-nie dawał za wygraną.

-No tak! Co w tym dziwnego?-spytałam z niewinną minką.-Jedni są uzależnieni od papierosów, inni od narkotyków, jeszcze inni od alkoholu, a ja od soczków w kartoniku.

-No ok, ale ty zachowujesz się po nich jakbyś coś brała! Mam ci przypomnieć tamten dzień…

-No rozumiem!-przerwałam mu.-Ale ty wcale nie jesteś dużo lepszy! Pamiętasz jak…

-To przez te witaminy!-tym razem on mi przerwał. Zrobił swoją minę nr 5 (czyt. Wściekła pięciolatka) i tupnął nogą.

Ja tylko przewróciłam oczami i pociągnęłam za rękę do najbliższego spożywczaka. Ja wybrałam multiwitaminę, a Lokowaty jabłko. Zapłaciliśmy i wyszliśmy ze sklepu.

   Jak na tą porę roku było całkiem ładnie. Słońce nieśmiało wychylało się zza puchatych chmur sunących powoli po błękicie nieba. Harry rozpiął swój beżowy płaszcz uwalniając granatowy sweter. Nie mogłam się powstrzymać od śmiechu:

-Babcia Styles nie miała co robić i zrobiła ci kolejny sweter?

-Moja wina, że ma takie hobby?-uśmiechnął się  i odgarnął włosy z czoła.-A po za tym jest taki mięciutki i cieplutki-mówiąc to zdjął płaszcz i rzucił nim we mnie.

-No widzisz-wygrzebałam się spod materiału i założyłam okrycie przyjaciela.

-Ale co?-zdziwił się.

-Jeszcze nie otworzyliśmy naszych soczków, a tobie już odwala-posłałam mu triumfalny uśmiech.

-Myślisz o tym samym co ja?-spytał ignorując moją uwagę i śmiesznie poruszając brwiami.

    W odpowiedzi zaczęłam „rozbierać” rurkę z folijki. Kiepsko mi szło, bo miałam na sobie za duży płaszcz Hazzy, ale już po chwili słomka była wetknięta w kartonik.

-Trzy… czte…ry!-krzyknął ten wariat stojący po mojej lewej stronie i już po chwili siorbaliśmy swoje soczki.

-Wygrałem!-Harry zaczął skakać z radości.

-To nie fair!-udałam, że się focham.-Teraz to ci nie oddam płaszcza!-zaśmiałam się i zaczęłam uciekać w kierunku rynku.

-Zobaczymy-uśmiechnął się ukazując swoje dołeczki i ruszył w pogoń za mną.

-Zawody w rzucaniu do kosza!-wykrzyknęłam, gdy na horyzoncie pojawił się śmietnik.

    Już po chwili Lokowaty stał obok mnie i oboje celowaliśmy pustymi kartonikami do śmietnika.

-Ha! Teraz jesteśmy kwita!-zawołałam uradowana tym, że pokonałam Hazze (swoją drogą to fajne przezwisko-Hazza).

 Teraz on udawał, że się focha, ale już po chwili się rozchmurzył. Po jego minie mogę stwierdzić, że wpadł na jeden z tych swoich genialnych pomysłów, które przychodzą mu tylko pod wpływem witamin (witaminy naprawdę nie działają korzystnie na jego umysł ;D).

-Zróbmy coś szalonego!-krzyknął.

-Oki doki!

  Szliśmy kawałek po rynku goniąc „Keviny” (czyt. Gołębie), gdy nagle zauważyliśmy dziewczynę, mniej więcej w moim wieku, wysoką, blondynkę, z opaską na czole, zielonymi oczami, roześmianą buzią i gitarą. Śpiewała jakąś piosenkę, bodajże Just A Dream. Miała naprawdę fantastyczny głos.

-Myślisz o tym samym co ja?-spytał Harry zabawnie poruszając brwiami.

W odpowiedzi posłałam mu promienny uśmiech i pociągnęłam w kierunku „zacnej dziewoi”. Tak wiem. Mój umysł pod wpływem soczku w kartoniku (zwłaszcza multiwitaminy) nie działa tak jak powinien...

_______________________________

Po pierwsze:

Wiem, że miał być w poniedziałek, ale mam dużo lekcji i od dzisiaj nowe rozdziały będą pojawiać się w piątek. To do piątku ;D

Po drugie:

I co? I jest dłuższy! Minimalnie, ale jest. Nie chcę nic zdradzać, ale następny będzie jeszcze dłuższy ;D I macie na co czekać, bo według mnie najlepszy jaki do tych czas napisałam.

Po trzecie:

Jak tam szkoła. Muszę wam powiedzieć, że gimnazjum (przynajmniej moje) jest zajebiste! Ale to dopiero początek pierwszej klasy więc moja opinia może się jeszcze zmienić ;D

Po czwarte:

Znowu porąbany rozdział! Cały o piciu soczku w kartoniku!

Po piąte:

^^ nie wiem... sami sobie coś dopiszcie ;3