Rozdział 19

MUZYKA

-Ehm Julay?-usłyszałam niepewny głos Liama siedzącego na kanapie w salonie. Właśnie przechodziłam 

obok, w celu dotarcia do kuchnia, ale gdy tylko usłyszałam błagalny głos kuzyna zatrzymałam się i odwróciłam w jego stronę.

-Tak?-spytałam siląc się na obojętność, co nie za bardzo mi wychodziło. Byłam strasznie ciekawa co też Liamuś ma mi do powiedzenia.

-Bo wiesz...-zaczął zmieszany, jakby nadal rozważając czy na pewno mi powiedzieć, czy też może jednak szybko uciec udając, że niczego nie było.

-No właśnie nie wiem-przerwałam mu, ale widząc jego zmieszanie szybko zajęłam miejsce na kanapie koło niego.

-No mów-zachęciłam go. Mój kuzyn westchnął głośno i otworzył usta zbierając do końca myśli.

-Bo widzisz...jest taka dziewczyna...-zaczął.

-Ha! Więc chodzi o dziewczynę-klasnęłam w dłonie, a następnie dodałam-Mów, mów.

-I... No... Jakby to powiedzieć... Wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia?

I tym mnie zgasił. No właśnie:czy wierzę? Musiałam sobie wszystko przemyśleć, poukładać w głowie, zanim odważyłam się po nie krótkiej chwili ciszy zabrać głos.

-Niee... Raczej niee.

-No właśnie! Bo wtedy zakochujemy się w wyglądzie danej osoby, a nie w jej charakterze... Nie znamy jej, nie wiemy jaka jest naprawdę. Ja też nie wierzyłem w miłość od pierwszego wejrzenia...

-Nie wierzyłeś?-przerwałam mu, bacznie obserwując jego nerwowe ruchy. To jak podrapał się w tył głowy, jak zmarszczył brwi i zmrużył oczy. Jak zastukał palcami w kolano i oblizał dolną wargę, by w końcu odpowiedzieć wymijająco na moje pytanie:

-To długa historia.

-Mam czas-uśmiechnęłam się zachęcająco i położyłam dłoń na jego ramieniu.

-Dobra-skapitulował. Wiedziałam że bił się z myślą czy jednak nie jest za późno na ucieczkę i zastanawiał się, po co w ogóle zaczynał tą rozmowę.-Bo pamiętasz jak wtedy w parku poszliście gdzieś razem z tą dziewczyną?-przytaknęłam, na co kontynuował- No więc, wtedy poszliśmy z chłopakami do MSC. Kiedy wychodziliśmy przy wejściu stała, a właściwie kucała piękna blondynka z opaską na czole, wiesz... taką hipisowską... z gitarą przewieszoną przez ramię...

-Jak się nazywała?-spytałam, bo owa dziewczyna od razu skojarzyła mi się z moją znajomą z Holmes Chapel.

-Nie wiem- Liam wzruszył ramionami-O to chodzi, że nie wiem. Ale nie mogę przestać o niej myśleć!-zbulwersował się.

-Spokojnie-przytuliłam go lekko.-Zaraz do ciebie wrócę. Teraz muszę gdzieś zadzwonić. Zaraz wracam-wyrecytowałam szybko i zarwałam się z kanapy obierając kierunek na mój pokój.

***

-Magda?-spytałam, kiedy połączenie zostało odebrane.

-Tak. Coś się stało?-przestraszyła się blondynka.

-Nie... Dzwonię... tak sobie...

-Yhm. Taaa jasne-powiedziała nie dowierzając.- Mów o co chodzi.

-Dobra. Gdzie jesteś?-spytałam szybko nie do końca przemyślawszy moje słowa.

-Yyy? W pokoju?

-Oh! Chodzi mi,czy dalej jesteś w Holmes Chapel.

-A nie!-powiedziała lekko podśmiewując się pod nosem, a potem dodała całkiem poważnie-Jestem w Londynie.

-Super!-krzyknęłam uradowana.-A masz czas się spotkać?

-Jasne!-ucieszyła się nie mniej niż ja.-Kiedy i gdzie?

-Dzisiaj o trzynastej w MSC.-zarządziłam.

-Będę-odpowiedziała krótko, po czym się rozłączyła.

***

-Gdzie idziesz?-spytał brunet stając w progu przedpokoju.

-Na spotkanie-odpowiedziałam obojętnie, nie przerywając wiązania sznurówek u moich trampków. Zaczynam poważnie zastanawiać się, czy nie zastąpić ich już obuwiem zimowym, w końcu zbliża się grudzień.

-Z kim?-drążył dalej Harry.

-Z koleżanką-odpowiedziałam spokojnie. O dziwo nie irytowały mnie jego pytania. Uważałam raczej, że to słodkie.

-Masz tu jakieś koleżanki?-zdziwił się.

-No tak-uśmiechnęłam się.-Eleonor, Kasandra...-zaczęłam wyliczać.

-A z która się spotykasz?-zadał kolejne pytanie podchodząc do mnie i podając mi moją kurtkę.

-Dzięki. Z Magdą.

-Jaką Magdą?-zmarszczył brwi, jakby przeszukując wszystkie szufladki swojej pamięci.

-No tą... Z gitarą, blondynka-zaczęłam wyliczać.

-A tą! Tą z rynku, wtedy jak świrowaliśmy po tych soczkach z kartoników?-upewnił się.

-O właśnie-przytaknęłam zapinając się szczelnie pod szyję.

-Mogę iść z tobą?-spytał z nadzieją w głosie Harry, nie miałam serca mu odmówić.

-Jasne-uśmiechnęłam się ciepło.

***

Weszliśmy razem do lokalu. Już od progu uderzyło nas przyjemne ciepło i słodki zapach shake`ów. Co jak co, ale w połowie listopada już jest zimno na dworze. Podeszliśmy do lady i zamówiliśmy po jednym z pysznych, mlecznych napoi pitych przez kolorową rurkę. Taki zastrzyk witaminy D jest znakomity na poprawę humoru.

Jako że naszej znajomej jeszcze nie było, zajęliśmy miejsce przy jednym z uroczych stolików i powoli siorbaliśmy nasze napoje.

-Heeej! Przepraszam za spóźnienie!-przez szklane drzwi MSC wbiegła zziajana blondynka z gitarą przewieszoną przez ramię drąc się na cały lokal.

Wstałam podśmiewując się pod nosem i uścisnęłam dziewczynę na powitanie. Ta usiadła obok mnie i spojrzała na bruneta siedzącego naprzeciwko.

-O hej Harry!-rzuciła krótko, a następnie przeniosła swój wzrok na mnie-To już jesteście parą?

-Magda!-skarciliśmy ją oboje, po czym zaśmialiśmy, próbując ukryć rumieńce na policzkach i zakłopotanie.

-Dobra, dobra...-powiedziała podpierając się na łokciu.-Ale serio do siebie pasujecie.-uśmiechnęła się chytrze, po czym sięgnęła po mojego truskawkowego shake`a i zaczęła wolno ciągnąć go przez słomkę.

______________________

Witajcie :**

Najpierw pytanie: Kto pamięta uroczą blondynkę z gitarą? Pojawiła się już raz w opowiadaniu. Kto kojarzy? :)

A więc tak, ten rozdział jest podzielony na dwie części: 

1)bardziej filozoficzną, ukazującą mój pogląd do miłości od pierwszego wejrzenia

2)gdzie pojawia się "nowa" bohaterka (dedykowana Madzi ;*) i wprowadza tak jakby nową erę w życiu Julay.

Następny rozdział będzie ciekawszy. Zdradzę wam, że wystąpią w nim El, Kasi i Madzia ;D A Harry będzie je wkurzał xD

No to czas was trochę pomęczyć! 20 komentarz=nowy rozdział! :D muahahaha