Rozdział 26+niespodziewana (nie fajna) niespodzianka

Lekki wiaterek rozwiewał moje włosy. 1 stycznia. To już dzisiaj mieliśmy spotkać się z chłopakami, którzy aktualnie byli już w Ameryce. Po przejściu przez bramki wsiadłam razem z Harrym do samolotu.

Zapięłam pasy i czekałam. Samolot zaczął się powoli rozpędzać, w efekcie czego moje serce też biło coraz szybciej.

-Co się dzieje? Boisz się?-spytał Harry ze zmartwionym wyrazem twarzy, kładąc swoją dłoń na mojej. Od razu poczułam się lepiej, ale mimo to skinęłam głową na tak. Harold zacisnął mocniej swoją dłoń na mojej, a ja zacisnęłam oczy i zaczęłam odliczać do 10. Kiedy je z powrotem otworzyłam już byliśmy w powietrzu.

-Jak leciałem pierwszy raz to też się bałem-wyznał Hazza posyłając mi krzepiący uśmiech.

-I co wtedy zrobiłeś?-zaciekawiłam się.

-Złapałem za rękę Louisa-puścił mi oczko.

-A on się nie bał?-zaśmiałam się.

-Bał się, dlatego złapał mnie za drugą rękę-odpowiedział, jakby to było coś oczywistego.

Roześmiałam się wyobrażając sobie przestraszonych chłopaków trzymających się za ręce w samolocie.

&&&

Rozmawiałam z Harrym, kiedy samolotem porządnie zatrzęsło. Odruchowa złapałam się Harolda, a ten tylko uśmiechnął się przyjaźnie. Po chwili turbulencje ustały.

Niestety powtarzały się wiele razy. Spanikowani pasażerowie zaczęli niespokojnie wierci się na swoich miejscach, albo kręcić nerwowo po samolocie. W końcu wyszła stewardessa. Jej twarz przybrała obojętny wyraz, ale w oczach można było dostrzec ledwo tłumiony strach. Wiedziałam że to nie wróży nic dobrego. Zaczęła wszystkich uspokajać, jednak na nic.

Po kilku chwilach wypłynął komunikat, że wszyscy pasażerowie mają zająć swoje miejsca i zapiąć pasy. Stewardessa poszła na zaplecze dla personelu i również przypięła się do ściany. Chcąc wypełnić rozkaz chwyciłam pas, ale silniejszy wstrząs spowodował, że poleciałam do przodu, spadłam na podłogę i uderzyłam głową w siedzenie przed nami. Harry momentalnie doskoczył do mnie.

-Nic ci nie jest?-spytał. Pokręciłam przecząco głową i z pomocą przyjaciela wstałam. Kolejny wstrząs. Harry stracił równowagę i runął na własne siedzenie ciągnąc mnie za sobą, w efekcie czego siedziałam na jego kolanach. Chciałam przenieść się na siedzenie obok, jednak Harold mnie powstrzymał i zapiął pas tak, by obejmował nas oboje. Spojrzałam na niego zdziwiona, a on tylko uśmiechnął się lekko.

W pewnej chwili poczułam gwałtowną zmianę ciśnienia. Spanikowana wyjrzałam przez okno, jednak nie dostrzegłam nic prócz rozmazanego krajobrazu z góry. Tylko dlaczego rozmazanego? Czyżbyśmy spadali?

W tej chwili panika całkowicie owładnęła moim ciałem. Po prostu czułam, że to już koniec.

-Harry-zaczęłam czując że to już czas.-Muszę ci coś powiedzieć.

Chłopak zwrócił ku mnie twarz, a w jego oczach malował się strach.

-Ja... Ja cię...zaczęłam, ale nie dokończyłam czując miękkie wargi chłopaka na swoich. Harry zaczął całować mnie coraz namiętniej, a ja oddawałam każdy jego pocałunek. W tej chwili nie liczyło się dla mnie nic więcej-tylko on.

-Kocham-wysapałam kiedy odkleiliśmy się od siebie. Spojrzałam w oczy chłopaka. Biła z nich miłość.

-Ja ciebie też-uśmiechnął się i po raz kolejny zamknął nasze usta w pocałunku. Pierwszym i ostatnim. Wyjątkowym.

Koniec

One Direction siedziało na skórzanej kanapie w swoim apartamencie w hotelu. Oglądało telewizję w oczekiwaniu na ostatniego członka zespołu.

-Przed chwilą rozbił się samolot lecący z Londynu do Nowego Yorku.-powiedziała kobieta w telewizorze, a oczy chłopaków momentalnie zwróciły się na nią.

-Nikt nie przeżył. Jak donoszą nie oficjalne źródła na pokładzie był Harry Styles, członek popularnego boysbandu.

Zayn, który w tej chwili pił wodę, zaczął krztusić się piciem.

&&&

Od śmierci ich przyjaciół minął rok, a oni nadal nie potrafili się z nią pogodzić. Magda, dziewczyna Liama, usiadła na kolanach swojego chłopaka i wtuliła się w jego koszulę wspominając sobie cicho jak poznała Harrego i Julay. Eleonor razem z Louisem, z grobowym wyrazem twarzy szukali w szafkach odpowiedniej płyty, a Kasandra pomagała przygotować swojemu chłopakowi przekąski. Zayn usiadł na kanapie obok pary, a po chwili dołączył do niego również Niall z Kasi i miską popcornu. Ostatnia para usiadła, gdy już płyta kręciła się w odtwarzaczu. Na ekranie telewizora pojaw się obraz dwóch uśmiechniętych nastolatków, z początku robiących pizze, a potem rzucających się jedzeniem.

Była rocznica. 1 stycznia.

___________

Wydało się. Niespodziewaną niespodzianką okazał się epilog :(
Myślałam, że nie będzie tak źle, ale już beczę :( Na szczęście mam Hadzie przy sobie :)

Więc na wstępie chciałabym wam podziękować. Każdemu z osobna i wszystkim razem.

Dziękuję, że znosiłyście moje humorki i ..hymhyhyhy... Julay xD

Nawet nie wiecie ile to dla mnie znaczy :)

Pewnie chcecie mnie teraz zabić za takie zakończenie, ale to nie moja wina, że samolot im sie popsuł  ;)

Cóż... Pozostaje mi tylko powiedzieć, ze was kocham i mieć nadzieję, że będziecie czytać moją kolejną opowieść (prolog prawdopodobnie po 25 grudnia lub wcześniej).

KOCHAM WAS I DZIĘKUJĘ ZA WSZYSTKO <33

Wasza crejzolnięta lama ninja   :**

P.S. W najbliższych dniach na moim blogu pojawią się zmiany w grafice związane z nową historią :)

P.S.P.S. Pamiętacie tego besta (1 rozdział FHTL) :') http://besty.pl/archive/1505626

P.S.P.S.P.S. Jak tam Madzia przemowa napisana?